Wprowadzenie. . . . . . . . . . . . . . . . 5
Co to znaczy być stworzeniem. . . . . . . 21
Co to znaczy mieć Stwórcę. . . . . . . . . 40
Dlaczego Bóg nas kocha. . . . . . . . . . 57
Wcielenie. . . . . . . . . . . . . . . . . . . 76
Usprawiedliwienie i uwielbienie. . . . . . 99
Literatura. . . . . . . . . . . . . . . . . . 110

Co to znaczy być stworzeniem
Trudno znaleźć tajemnicę, której rozważanie przynosiłoby duszy i rozumowi więcej pożytku niż tajemnica stworzenia. Ogół chrześcijan rzadko jednak poświęca jej należną dozę namysłu, choć w teologii rozważanie tej tajemnicy rzuca wiele światła na zagadnienia takie jak przymioty Boże, grzech, łaska czy odkupienie.
Jesteśmy stworzeniami. Ale co to właściwie znaczy? Stwierdzamy swoje teraźniejsze istnienie wśród podobnych nam istot. Żyjemy na ziemi tyle a tyle lat, miesięcy, tygodni, dni, godzin. W określonym czasie zaczęliśmy używać rozumu, lecz w takim wieku i w taki sposób, że oczywiście nie mogliśmy obdarzyć rozumem sami siebie. Niemniej jesteśmy tu dzisiaj, i to nie tylko wyposażeni w rozum, lecz także we własny charakter, a na pewnym etapie życia wypełniamy jakieś przeznaczenie. Nie znamy tego, co działo się wcześniej, prócz garstki faktów, które przekazała nam historia lub kronika rodzinna. Nie wątpimy, że słońce i księżyc, planety i gwiazdy, rozległe seledynowe morza i żyzna ziemia istniały przed nami, co więcej – przed wszelkim w ogóle człowiekiem. Nauka rozwiązuje dotyczące ich zagadki, lecz każde dodatkowe światło zdaje się tylko mącić obraz i pogłębiać naszą rzeczywistą niewiedzę.
Tak przedstawia się sprawa ze stworzeniem człowiekiem. Stwierdza on swoje istnienie, którego nie dał sam sobie. Nie wie prawie niczego o tym, co działo się wcześniej, i zgoła niczego o tym, co wydarzy się później, z wyjątkiem tego, co jego Stwórca zechce mu objawić w sposób nadprzyrodzony. Nie wie niczego o tym, co stanie się z nim na ziemi. Czy jego przyszłe lata okażą się szczęśliwe, czy smutne; czy on sam dozna wyniesienia, czy może upadku; czy zachowa zdrowie, czy raczej będzie niedomagał: nie wie tego. Nie leży to w jego rękach co to znaczy być stworzeniem i nie jawi się jego oczom. Jeżeli go spytać, jaki konkretny, specjalny cel ma do spełnienia w życiu, jakich szczególnych dóbr lub darów powinien przysporzyć swoim bliźnim zgodnie z własnym powołaniem, jakie dokładnie miejsce i stanowisko przypada mu w całej wielkiej społeczności ludzkiej – nie odpowie. Nie zostało mu to oznajmione. Prawdopodobnie umrze, jak większość ludzi, nie dowiedziawszy się tego. A dlaczego? Ponieważ jest stworzeniem.

Przeczytaj dłuższy fragment „Cuda miłości Bożej” »

Prawda o miłującym Bogu jest fundamentalną zasadą chrześcijańskiego życia. Temu, który z miłości do człowieka oddał swoje życie na krzyżu, warto zaufać i powierzyć całego siebie. Nakładem Wydawnictwa Promic ukazała się niewielka książeczka Cuda miłości Bożej, która utwierdza w przekonaniu, że dobrego wyboru dokona ten, kto powierzy swe życie miłującemu Bogu.

Treść wprowadzenia stanowi obszerny opis życia oraz działalności Fredericka Williama Fabera (kaznodzieja, duszpasterz, gorliwy apologeta i propagator wiary katolickiej), co pozwala zorientować się w jego podejściu do życia, relacji z Bogiem, głębi wiary. Szczegółowe rozważania kierują myśli czytelnika na te cuda Bożej miłości, których człowiek doświadcza każdego dnia: bycie stworzeniem zobowiązuje do pełnienia roli dziecka Bożego w sposób godny ucznia Chrystusa, w każdym miejscu i czasie; fakt bliskości Stwórcy zapewnia o więzi miłości pomiędzy Bogiem a ludźmi. Przyglądając się pięknu tajemnicy wcielenia, autor zwraca uwagę czytelnika na kwestię pierwszeństwa porządku, uwolnienia od grzechu oraz udziału w synostwie Chrystusa, a także na charakterystyczne dla sposobu działania Boga usprawiedliwienie grzesznika i wypływające z niego uwielbienie (dopełnia łaskę, jest stałe i nienaruszalne, zwieńcza nieśmiertelną doskonałość).

Treść publikacji ma charakter rozważań teologiczno-filozoficznych (swoje refleksje Faber oparł na wielkich szkołach teologicznych, przemyśleniach ojców i doktorów Kościoła oraz filozofów świeckich). Przejrzysty zapis z wieloma wcięciami w tekście ułatwia odbiór. Fragmenty biblijne opatrzono siglami. Przy cytatach zaznaczono źródło w tekście zwartym oraz w przypisie (wyjaśniające i bibliograficzne). Wykaz literatury obejmuje tylko pozycje obcojęzyczne. Niewielki format książeczki w twardej okładce czyni z niej lekturę podręczną.

Prawda podkreślana w Cudach miłości Bożej daje pewność, że Bóg ukochał człowieka miłością odwieczną i kochać nigdy nie przestanie.

Danuta Szelejewska, recenzja zamieszczona na stronie granice.pl