Chrystus dla nas ludzi pozwolił się pojmać, osądzić i ukrzyżować. Umarł na krzyżu, by odkupić nasze grzechy i otworzyć przed nami niebo. Nabożeństwo Drogi Krzyżowej przypomina o tych wydarzeniach, staje się niejako pretekstem, by podążając w symboliczny sposób za cierpiącym Jezusem zapytać się samych siebie, jaka jest nasza droga ku Bogu.

STACJE DROGI KRZYŻOWEJ
STACJA I: Jezus na śmierć skazany
STACJA II: Jezus bierze krzyż na ramiona
STACJA III: Jezus upada pod krzyżem po raz pierwszy
STACJA IV: Jezus spotyka swoją Matkę
STACJA V: Szymon Cyrenejczyk pomaga Jezusowi nieść krzyż
STACJA VI: Weronika ociera twarz Jezusowi
STACJA VII: Jezus upada pod krzyżem po raz drugi
STACJA VIII: Jezus spotyka płaczące niewiasty
STACJA IX: Jezus upada pod krzyżem po raz trzeci
STACJA X: Jezus z szat obnażony
STACJA XI: Jezus przybity do krzyża
STACJA XII: Jezus umiera na krzyżu
STACJA XIII: Jezus zdjęty z krzyża
STACJA XIV: Jezus złożony do grobu

Ten, który nikogo nie skrzywdził
ani nie popełnił żadnego grzechu,
postawiony jest obok zbrodniarza.
Absolutna niewinność jest czymś,
czego nie potrafimy sobie wyobrazić.
Dlatego doszukujemy się „ukrytych
wad”, które sprawiają, że ten, kto
w naszym przekonaniu jedynie udawał
niewinnego, gorszy jest niż jawny
zbrodniarz. Również pod adresem Jezusa
wysuwane są zarzuty o hipokryzję:
„Mocą Belzebuba, władcy złych
duchów, wyrzuca złe duchy” (Łk 11, 15).
Jezus się nie broni. W milczeniu bierze
na siebie cierpienie za grzechy oskarżycieli,
za grzechy podejrzliwych, za
grzechy Barabasza, którego wybrał
przekupny tłum. Ludzka wrażliwość
ustawiła niewinność i grzech obok
siebie i wybrała grzesznika.