W każdym numerze ROZWAŻANIA NA KAŻDY DZIEŃ

ZACHĘCAMY DO SIĘGNIĘCIA PO  PAŹDZIERNIKOWY NUMER SŁOWA WŚRÓD NAS, KTÓRY JEST ZNAKOMITYM UZUPEŁNIENIEM CZASOPISMA OREMUS.

W październikowym numerze miesięcznika „Oremus”: 
- czytania i modlitwy mszalne na każdy dzień; 
- wprowadzenia liturgiczne na każdy dzień. Ich autorem jest ks. Witold Bednarz, kapelan Zakładu Karnego w Hrubieszowie, duszpasterz w parafii pw. Ducha Świętego w Hrubieszowie, propagator Ekstremalnej Drogi Krzyżowej;
- rozważania na każdy dzień napisane przez Andrzeja Zająca OFMConv, teologa, dyrektora Instytutu Studiów Franciszkańskich (Kraków), autora wielu artykułów i książek, a także słów do „Missa martyrum” (kompozycja P. Pałki);
- modlitwy wiernych przygotowane przez s. Mirosławę Wojciechowską USJK, wieloletnią katechetkę; 
- rozważania różańcowe autorstwa ks. Wacława Siwaka, mariologa, wykładowcy teologii dogmatycznej w Wyższym Seminarium Duchownym w Przemyślu; 
- kolejny tekst z działu „Pytania i odpowiedzi”. Ks. Bartosz Szoplik, liturgista z Warszawy, odpowiada na pytanie:

Ołtarz czy tabernakulum? Co znajduje się w centrum akcji liturgicznej?

- propozycje śpiewów na niedziele, uroczystości i święta przygotowane przez Adama Kowalskiego, organistę w parafii Nawiedzenia Najświętszej Maryi Panny w Świętej Lipce i wykładowcę w Akademii Muzycznej w Łodzi (Katedra Organów i Muzyki Kościelnej).

W ramach „Liturgicznego ABC” Maciej Zachara MIC pisze o znakach i gestach towarzyszących konsekracji. Omawia m.in. znaczenie wyciągniętych dłoni nad darami chleba i wina, czynionego nad nimi znaku krzyża oraz podniesienia konsekrowanych Postaci.
Michał Kozak MIC w dziale „Pokochać Psalmy” rozważa Psalm 121, przewidziany w liturgii na dwudziestą dziewiątą niedzielę zwykłą roku C. Psalm ten jest „modlitewnym zapisem postawy pełnego zaufania Bogu”.
Halina Świrska, autorka „Naszej okładki”, omawia obraz „Wypędzenie przekupniów ze świątyni” (Giotto di Bondone).

Ponadto w numerze – jak zawsze – części stałe Mszy świętej.

Jesteśmy na Facebooku! Zapraszamy wszystkich do polubienia profilu oraz do aktywnego udziału w różnych dyskusjach.

Miesięcznik „Oremus” ukazuje się od 1995 roku. Zawiera:

• Czytania liturgiczne
• Modlitwy mszalne
• Wprowadzenia liturgiczne
• Rozważania
• Modlitwa powszechna
• Liturgiczne ABC
• Pokochać Psalmy
• Propozycje śpiewów 
• Informacje o nowościach wydawniczych

Miesięcznik „Oremus” ukazuje się od 1995 roku. Zawiera teksty liturgii Mszy świętej na każdy dzień. Daje wgląd w proponowane przez Kościół codzienne czytania biblijne i formularze mszalne, inspiruje do aktywnego uczestnictwa w liturgii. Dzięki zamieszczonym komentarzom i wprowadzeniom słowo Boże staje się bliższe, bardziej zrozumiałe. 

Niedziela, 27 października
Trzydziesta niedziela zwykła
albo Rocznica poświęcenia własnego kościoła

Rocznica poświęcenia własnego kościoła

Jesteśmy w świątyni zbudowanej ludzkimi rękoma, miejscu wybranym przez Boga. Splata się w niej historia życia ludzi, którzy byli z nią związani, z historią działania w nich żywego Boga. Bo jak istnieje ta świątynia, której rocznicę poświęcenia dziś obchodzimy, tak oni żyją. Dzięki ich wysiłkom możemy tu być. Obyśmy codziennie odkrywali, że jesteśmy świątynią, w której mieszka Bóg.

PIEŚŃ NA WEJŚCIE: Jak miłe przybytki, S/844

ALBO ANTYFONA: Pełen majestatu jest Bóg w swojej świątyni, * Bóg naszych ojców sam daje swojemu ludowi potęgę i siłę. * Niech będzie Bóg błogosławiony.

CHWAŁA

MÓDLMY SIĘ: Boże, Ty co roku pozwalasz nam przeżywać na nowo dzień poświęcenia tego kościoła, † wysłuchaj prośby swojego ludu * i spraw, aby tutaj zawsze służył Tobie z czystym sercem i w pełni osiągnął owoce odkupienia. Przez naszego Pana Jezusa Chrystusa, Twojego Syna, † który z Tobą żyje i króluje w jedności Ducha Świętego, * Bóg, przez wszystkie wieki wieków.

CZYTANIE z Pierwszej Księgi Królewskiej (8,22-23.27-30). Salomon stanął przed ołtarzem Pana wobec całego zgromadzenia izraelskiego i wyciągnąwszy ręce do nieba, rzekł: „O Panie, Boże Izraela! Nie ma takiego Boga, jak Ty, ani w górze na niebie, ani w dole na ziemi, tak zachowującego przymierze i łaskę względem Twoich sług, którzy czczą Cię z całego swego serca. Czy jednak naprawdę zamieszka Bóg na ziemi? Przecież niebo i niebiosa najwyższe nie mogą Cię objąć, a tym mniej ta świątynia, którą zbudowałem. Zważ więc na modlitwę Twego sługi i jego błaganie, o Boże mój, Panie, i wysłuchaj to wołanie i tę modlitwę, w której dziś Twój sługa stara się ubłagać Cię o to, aby w nocy i w dzień Twoje oczy patrzyły na tę świątynię. Jest to miejsce, o którym powiedziałeś: «Tam będzie moje imię», tak aby wysłuchać modlitwę, którą zanosi Twój sługa na tym miejscu. Dlatego wysłuchaj błaganie Twego sługi i Twego ludu, Izraela, ilekroć modlić się będzie na tym miejscu. Ty zaś wysłuchaj na miejscu Twego przebywania w niebie. Nie tylko wysłuchaj, ale też przebacz!”.
Oto słowo Boże.

PSALM RESPONSORYJNY (Ps 84,3-5.10-11)

REFREN: Jak miła, Panie, jest świątynia Twoja.

Dusza moja stęskniona pragnie przedsionków Pańskich. *
Serce moje i ciało radośnie wołają do Boga żywego.
Nawet wróbel znajduje swój dom, a jaskółka gniazdo, †
gdzie złoży swe pisklęta: *
przy ołtarzach Twoich, Panie Zastępów, Królu mój i Boże!

Szczęśliwi, którzy mieszkają w domu Twoim, Panie, *
nieustannie Cię wielbiąc.
Spójrz Boże, tarczo nasza, *
Wejrzyj na twarz Twego Pomazańca.

Doprawdy, dzień jeden w przybytkach Twoich *
lepszy jest niż innych tysiące:
wolę stać w progu mojego Boga *
niż mieszkać w namiotach grzeszników.

Albo:

CZYTANIE z Drugiej Księgi Kronik (5,6-8.9b.10.13—6,2). Król Salomon i cała społeczność Izraela, zgromadzona przy nim przed Arką, składali na ofiarę owce i woły, których nie rachowano i nie obliczono z powodu wielkiej ilości. Następnie kapłani wprowadzili Arkę Przymierza Pana na jej miejsce do sanktuarium świątyni, to jest do Świętego Świętych, pod skrzydła cherubów, a cheruby miały tak rozpostarte skrzydła nad miejscem Arki, że okrywały Arkę i jej drążki z wierzchu. Pozostają one tam aż do dnia dzisiejszego. W Arce zaś nie było nic oprócz dwóch tablic, tablic Przymierza, które Mojżesz tam złożył pod Horebem, gdy Pan zawarł przymierze z synami Izraela w czasie ich wyjścia z Egiptu. Kiedy tak zgodnie, jak jeden, trąbili i śpiewali, tak iż słychać było tylko jeden głos wysławiający majestat Pana, kiedy podnieśli głos wysoko przy wtórze trąb, cymbałów i instrumentów muzycznych przy wychwalaniu Pana, że jest dobry i że na wieki Jego łaskawość, świątynia napełniła się obłokiem chwały Pana, tak iż nie mogli kapłani tam pozostać i pełnić swej służby z powodu tego obłoku, bo chwała Pana wypełniła świątynię Bożą. Wtedy przemówił Salomon: „Pan powiedział, że będzie mieszkać w chmurze, a ja Tobie, Panie, wybudowałem dom na mieszkanie, miejsce przebywania Twego na wieki”.
Oto słowo Boże.

PSALM RESPONSORYJNY (1 Krn 29,10-12)

REFREN: Chwalimy, Panie, Twe przesławne imię.

Bądź błogosławiony, o Panie, Boże ojca naszego, Izraela, *
na wieki wieków.
Twoja jest, o Panie, wielkość, moc, sława, majestat i chwała, *
bo wszystko, co jest na niebie i na ziemi, jest Twoje.

Do Ciebie, Panie, należy królowanie *
i ten, co głowę wznosi ponad wszystkich.
Bogactwo i chwała od Ciebie pochodzi, †
Ty nad wszystkim panujesz, a w ręku Twoim moc i siła *
i ręką Twoją wywyższasz i utwierdzasz wszystko.

[…]

AKLAMACJA: Alleluja.
Ty jesteś Piotr – Opoka,
i na tej opoce zbuduję mój Kościół,
a bramy piekielne go nie przemogą.

SŁOWA EWANGELII według św. Mateusza (16,13-19). Gdy Jezus przyszedł w okolice Cezarei Filipowej, pytał swych uczniów: „Za kogo ludzie uważają Syna Człowieczego?”. A oni odpowiedzieli: „Jedni za Jana Chrzciciela, inni za Eliasza, jeszcze inni za Jeremiasza albo za jednego z proroków”. Jezus zapytał ich: „A wy za kogo Mnie uważacie?”. Odpowiedział Szymon Piotr: „Ty jesteś Mesjasz, Syn Boga żywego”. Na to Jezus mu rzekł: „Błogosławiony jesteś, Szymonie, synu Jony. Albowiem ciało i krew nie objawiły ci tego, lecz Ojciec mój, który jest w niebie. Otóż i Ja tobie powiadam: Ty jesteś Piotr – Opoka, i na tej opoce zbuduję mój Kościół, a bramy piekielne go nie przemogą. I tobie dam klucze królestwa niebieskiego; cokolwiek zwiążesz na ziemi, będzie związane w niebie, a co rozwiążesz na ziemi, będzie rozwiązane w niebie”.
Oto słowo Pańskie.

Albo:

AKLAMACJA: Alleluja.
W moim domu ten, kto prosi, otrzymuje,
kto szuka, znajduje, a kołaczącemu otworzą.

SŁOWA EWANGELII według św. Łukasza (19,1-10). Jezus wszedł do Jerycha i przechodził przez miasto. A był tam pewien człowiek, imieniem Zacheusz, zwierzchnik celników i bardzo bogaty. Chciał on koniecznie zobaczyć Jezusa, kto to jest, ale nie mógł z powodu tłumu, gdyż był niskiego wzrostu. Pobiegł więc naprzód i wspiął się na sykomorę, aby móc Go ujrzeć, tamtędy bowiem miał przechodzić. Gdy Jezus przyszedł na to miejsce, spojrzał w górę i rzekł do niego: „Zacheuszu, zejdź prędko, albowiem dziś muszę się zatrzymać w twoim domu”. Zeszedł więc z pośpiechem i przyjął Go rozradowany. A wszyscy, widząc to, szemrali: „Do grzesznika poszedł w gościnę”. Lecz Zacheusz stanął i rzekł do Pana: „Panie, oto połowę mego majątku daję ubogim, a jeśli kogo w czym skrzywdziłem, zwracam poczwórnie”. Na to Jezus rzekł do niego: „Dziś zbawienie stało się udziałem tego domu, gdyż i on jest synem Abrahama. Albowiem Syn Człowieczy przyszedł szukać i zbawić to, co zginęło”.
Oto słowo Pańskie.

Albo:

AKLAMACJA: Alleluja.
Wybrałem i uświęciłem tę świątynię,
aby moja obecność trwała tam na wieki.

SŁOWA EWANGELII według św. Jana (2,13-22). Zbliżała się pora Paschy żydowskiej i Jezus udał się do Jerozolimy. W świątyni napotkał tych, którzy sprzedawali woły, baranki i gołębie, oraz siedzących za stołami bankierów. Wówczas sporządziwszy sobie bicz ze sznurków, powyrzucał wszystkich ze świątyni, także baranki i woły, porozrzucał monety bankierów, a stoły powywracał. Do tych zaś, co sprzedawali gołębie, rzekł: „Weźcie to stąd, a nie róbcie z domu Ojca mego targowiska”. Uczniowie Jego przypomnieli sobie, że napisano: „Gorliwość o dom Twój pożera Mnie”. W odpowiedzi zaś na to Żydzi rzekli do Niego: „Jakim znakiem wykażesz się wobec nas, skoro takie rzeczy czynisz?”. Jezus dał im taką odpowiedź: „Zburzcie tę świątynię, a Ja w trzech dniach wzniosę ją na nowo”. Powiedzieli do Niego Żydzi: „Czterdzieści sześć lat budowano tę świątynię, a Ty ją wzniesiesz w przeciągu trzech dni?”. On zaś mówił o świątyni swego ciała. Gdy więc zmartwychwstał, przypomnieli sobie uczniowie Jego, że to powiedział, i uwierzyli Pismu i słowu, które wyrzekł Jezus.
Oto słowo Pańskie.

[…]

ROZWAŻANIE: Obecność Boża wypełnia całą ziemię. W sposób szczególny jednak Bóg wiąże swoją obecność ze świątynią, która jest Jego domem na ziemi. A że może być Jego domem, zdumiewał się sam Salomon: „Czy jednak naprawdę zamieszka Bóg na ziemi? Przecież niebo i niebiosa najwyższe nie mogą Cię objąć, a tym mniej ta świątynia, którą zbudowałem”. Dostrzegając jednak łaskawość Boga, wołał do Niego z wiarą: „Zważ więc na modlitwę Twego sługi i jego błaganie, o Boże mój, Panie, i wysłuchaj to wołanie i tę modlitwę, w której dziś Twój sługa stara się ubłagać Cię o to, aby w nocy i w dzień Twoje oczy patrzyły na tę świątynię”. Tym bardziej patrzy Bóg nie tylko na świątynię, ale z samego środka świątyni, z tabernakulum, na każdego, kto do niej wstępuje, szukając Pana.
Świętowanie rocznicy poświęcenia kościoła przypomina nie tylko o tym miejscu, w którym gromadzi się wspólnota Kościoła, ale również o człowieku zamieszkiwanym przez Boga. Jak wzniosła i święta jest świątynia, tak wzniosły i święty jest człowiek. „Czyż nie wiecie, żeście świątynią Boga i że Duch Boży mieszka w was? Jeżeli ktoś zniszczy świątynię Boga, tego zniszczy Bóg. Świątynia Boga jest święta, a wy nią jesteście”. To święto jest więc wołaniem Boga o szacunek dla człowieka, niezależnie od jego kondycji, sytuacji, statusu. Jest wezwaniem, by na siebie samego patrzeć z szacunkiem i o siebie dbać, jak się dba o kościół, ołtarz i wszystko, co z sakramentalną obecnością Boga związane.
Będąc w murach świątyni, poprzez moc Eucharystii, Bóg przemienia człowieka, napełnia go swoim Duchem i umacnia w nim swoją świątynię. Człowiek przychodzi, bo – jak Zacheusz – chce zobaczyć Jezusa, a to Jezus go dostrzega i patrzy na niego z miłością. I nieustannie powtarza: „Zacheuszu, zejdź prędko, albowiem dziś muszę się zatrzymać w twoim domu”. Tak oto, często ku zdziwieniu zazdrosnego i przewrotnego świata, Jezus do grzesznika idzie w gościnę, w jego życie, w jego codzienność, w której chce zamieszkać.

WIERZĘ

MODLITWA WIERNYCH:
Módlmy się za wyznawców Chrystusa, Jego głosicieli i świadków.
Za niedawno ochrzczonych, budujących żywy Kościół.
Za młodzież poszukującą autentycznych wspólnot wiary.
Za zmarłych fundatorów, budowniczych tej świątyni i wszystkich w niej posługujących.
Za nas karmiących się w tej świątyni słowem i Ciałem Chrystusa.

PIEŚŃ NA PRZYGOTOWANIE DARÓW: Com przyrzekł Bogu, E/375, M/324, S/967

MODLITWA NAD DARAMI: Wszechmogący Boże, wspominając dzień, w którym napełniłeś ten dom swoją świętą obecnością, * prosimy Cię, abyś nas samych uczynił darem miłym Tobie. Przez Chrystusa, Pana naszego.

PREFACJA: Zaprawdę, godne to i sprawiedliwe, słuszne i zbawienne, * abyśmy Tobie, Ojcze święty, * zawsze i wszędzie składali dziękczynienie, * przez naszego Pana Jezusa Chrystusa. * Ty pozwoliłeś zbudować ten gmach widzialny, * w którym otaczasz opieką lud swój * pielgrzymujący do Ciebie * i dajesz mu znak i łaskę jedności z Tobą. * W tym świętym miejscu * sam wznosisz dla siebie świątynię z żywych kamieni, * którymi my jesteśmy, * i sprawiasz, że Kościół rozszerzony po całym świecie * rozwija się jako Mistyczne Ciało Chrystusa, * aż osiągnie swoją pełnię * w błogosławionym pokoju w niebieskim Jeruzalem. * Dlatego zgromadzeni w Twojej świątyni * i zjednoczeni z wszystkimi Świętymi, * wysławiamy Ciebie, wołając: Święty...

PIEŚŃ NA KOMUNIĘ I NA DZIĘKCZYNIENIE: Panie dobry jak chleb, E/455, M/192, S/380; Dziękujemy Ci Ojcze nasz, E/122, L/97, S/840

ANTYFONA: Jesteśmy świątynią Boga i Duch Boży w nas mieszka. * Świątynia Boga jest święta, * a my nią jesteśmy.

MÓDLMY SIĘ: Panie, nasz Boże, w rocznicę poświęcenia tego kościoła lud Tobie oddany złożył eucharystyczną Ofiarę, * niech ona stanie się dla niego źródłem łaski i radości. Przez Chrystusa, Pana naszego.

UROCZYSTE BŁOGOSŁAWIEŃSTWO: Bóg, Pan nieba i ziemi, † który zgromadził was dzisiaj na rocznicę poświęcenia tego kościoła, * niech wam hojnie udzieli swego błogosławieństwa.
Amen.
Bóg, który chce zjednoczyć w swoim Synu wszystkie rozproszone dzieci, † niech was uczyni swoją świątynią * i mieszkaniem Ducha Świętego.
Amen.
Niech Bóg zamieszka w waszych duszach oczyszczonych z grzechu, * abyście mogli osiągnąć wieczne szczęście z wszystkimi Świętymi.
Amen.
Niech was błogosławi Bóg wszechmogący, * Ojciec i Syn,  i Duch Święty.
Amen.

PIEŚŃ NA ZAKOŃCZENIE: My chcemy Boga, E/542, L/428, S/886

Autorzy:
ks. Witold Bednarz – wprowadzenia do liturgii
Andrzej Zając OFMConv – rozważania 
s. Mirosława Wojciechowska USJK – modlitwy wiernych
Adam Kowalski – wybór śpiewów

Objaśnienie skrótów:
E - Exsultate Deo, Wydawnictwo Światło-Życie, Kraków 2010;
L - Śpiewnik Liturgiczny, TN KUL, Lublin 1998;
M - ks. Z. Piasecki, Panu memu śpiewać chcę, PROMIC - Wydawnictwo Księży Marianów MIC, Warszawa 2007;
N1 - Niepojęta Trójco, t. 1, Dominikański Ośrodek Liturgiczny, Kraków 1998;
N2 - Niepojęta Trójco, t. 2, Dominikański Ośrodek Liturgiczny, Kraków 2010;
S - ks. J. Siedlecki, Śpiewnik Kościelny, Wydawnictwo Instytutu Teologicznego Księży Misjonarzy, Kraków 2015