W każdym numerze ROZWAŻANIA NA KAŻDY DZIEŃ

ZACHĘCAMY DO SIĘGNIĘCIA PO WRZEŚNIOWY NUMER SŁOWA WŚRÓD NAS, KTÓRY JEST ZNAKOMITYM UZUPEŁNIENIEM CZASOPISMA OREMUS. 

We wrześniowym numerze miesięcznika „Oremus”:

- czytania i modlitwy mszalne na każdy dzień;
- wprowadzenia liturgiczne i rozważania, które napisał Eugeniusz Zarzeczny MIC, ojciec duchowny w Wyższym Seminarium Duchownym Zgromadzenia Księży Marianów w Lublinie, rekolekcjonista, duszpasterz;
- modlitwy wiernych przygotowane przez Annę M. Faszczową, teologa-dogmatyka, animatorkę chóru Angelus w Horyńcu-Zdroju;
- kolejny tekst z działu „Pytania i odpowiedzi”. Ks. Dominik Ostrowski, liturgista z diecezji świdnickiej, konsultor Komisji ds. Kultu Bożego i Dyscypliny Sakramentów Episkopatu Polski, odpowiada na pytanie: „Dlaczego tak bardzo przedłużają się prace nad nowym Mszałem?”. Odpowiedź ta, dotycząca różnych zagadnień i problemów, ukazuje się w trzech odcinkach: w lipcowym, sierpniowym i we wrześniowym numerze naszego pisma.

- propozycje śpiewów na niedziele, uroczystości i święta, przygotowane przez Adama Kowalskiego, organistę w parafii Nawiedzenia Najświętszej Maryi Panny w Świętej Lipce i wykładowcę w Akademii Muzycznej w Łodzi (Katedra Organów i Muzyki Kościelnej).

W ramach „Liturgicznego ABC” Maciej Zachara MIC pisze o obrzędach zakończenia Mszy świętej, które obejmują „błogosławieństwo, rozesłanie i oddanie czci ołtarzowi przez kapłana i usługujących”. Po tych obrzędach powracamy do naszych życiowych spraw. „Poprzez Ofiarę Chrystusa, którą sprawowaliśmy w świątyni, stajemy się zdolni do tego, by w codzienności składać siebie samego Bogu przez Chrystusa jako ofiarę żywą (Rz 12,1). Liturgia celebrowana – zauważa autor – prowadzi nas do liturgii życia”.
Michał Kozak MIC w dziale „Pokochać Psalmy” rozważa Psalm 103, śpiewany w dwudziestą czwartą niedzielę zwykłą roku A. Psalm ten, „ukazując biedę człowieka, odkrywa rzeczywistość grzechu, która tylko w części odpowiada naszemu potocznemu rozumieniu tego nieszczęścia”. Chodzi w istocie o kataklizm, przed którym broni i którego skutki leczy jedynie miłosierdzie Boga i dar przebaczenia.
Halina Świrska, autorka „Naszej okładki”, omawia obraz Giotta di Bondone „Narodzenie Maryi”.
Ponadto w numerze – jak zawsze – części stałe Mszy świętej.

Jesteśmy na Facebooku! Zapraszamy wszystkich do polubienia profilu oraz do aktywnego udziału w różnych dyskusjach. 

Miesięcznik „Oremus” ukazuje się od 1995 roku. Zawiera:

• Czytania liturgiczne
• Modlitwy mszalne
• Wprowadzenia liturgiczne
• Rozważania
• Modlitwa powszechna
• Liturgiczne ABC
• Pokochać Psalmy
• Propozycje śpiewów 
• Informacje o nowościach wydawniczych

Wtorek, 8 września
Narodzenie Najświętszej Maryi Panny

Bóg ma upodobanie w tym, co pokorne. Objawia się w sercach prostych, cichych i Jemu oddanych. Nie zachwyca się zewnętrznym splendorem, za którym wielu z nas tęskni. Dlatego wybrał Maryję, swoją pokorną służebnicę. Obdarowana przez Boga, nie zmarnowała żadnej z łask, bo nigdy nie polegała na własnych siłach, nie przyglądała się sobie, lecz całą sobą żyła dla Boga. Przepraszając Boga za niewierności, jednocześnie prośmy, aby w naszym życiu realizowała się Jego wola.

PIEŚŃ NA WEJŚCIE: Przy obchodzie Narodzenia Twego, S/554

ALBO ANTYFONA: Z radością obchodzimy Narodzenie Najświętszej Maryi Panny, * z Niej wzeszło słońce sprawiedliwości, * Chrystus, który jest naszym Bogiem.

CHWAŁA

MÓDLMY SIĘ: Wszechmogący Boże, macierzyństwo Najświętszej Dziewicy stało się początkiem naszego zbawienia, † udziel swoim sługom łaski, * aby święto Jej Narodzenia utwierdziło nas w pokoju. Przez naszego Pana Jezusa Chrystusa, Twojego Syna, † który z Tobą żyje i króluje w jedności Ducha Świętego, * Bóg, przez wszystkie wieki wieków.

CZYTANIE z Księgi proroka Micheasza (5,1-4a). Tak mówi Pan: A ty, Betlejem Efrata, najmniejsze jesteś wśród plemion judzkich! Z ciebie wyjdzie dla mnie Ten, który będzie władał w Izraelu, a pochodzenie Jego od początku, od dni wieczności. Przeto Pan porzuci ich aż do czasu, kiedy porodzi mająca porodzić. Wtedy reszta braci Jego powróci do synów Izraela. Powstanie On i paść będzie mocą Pańską, w majestacie imienia Pana, Boga swego. Osiądą wtedy, bo odtąd rozciągnie swą potęgę aż po krańce ziemi. A On będzie pokojem.
Oto słowo Boże.

Albo:

CZYTANIE z Listu św. Pawła Apostoła do Rzymian (8,28-30). Bracia: Wiemy, że Bóg z tymi, którzy Go miłują, współdziała we wszystkim dla ich dobra, z tymi, którzy są powołani według Jego zamysłu. Albowiem tych, których przedtem poznał, tych też przeznaczył na to, by się stali na wzór obrazu Jego Syna, aby On był Pierworodnym między wielu braćmi. Tych zaś, których przeznaczył, tych też powołał, a których powołał – tych też usprawiedliwił, a których usprawiedliwił – tych też obdarzył chwałą.
Oto słowo Boże.

PSALM RESPONSORYJNY (Ps 13,6)

REFREN: Raduj się duszo, w Bogu, Zbawcy moim.

Ja zaufałem Twemu miłosierdziu, *
niech się moje serce cieszy z Twej pomocy.
Będę śpiewał Panu, *
który obdarzył mnie dobrem.

AKLAMACJA: Alleluja.
Szczęśliwa jesteś, Najświętsza Panno Maryjo,
i godna wszelkiej chwały,
bo z Ciebie się narodziło Słońce sprawiedliwości,
Chrystus, który jest naszym Bogiem.

SŁOWA EWANGELII według św. Mateusza (1,1-16.18-23). Rodowód Jezusa Chrystusa, syna Dawida, syna Abrahama. Abraham był ojcem Izaaka; Izaak ojcem Jakuba; Jakub ojcem Judy i jego braci; Juda zaś był ojcem Faresa i Zary, których matką była Tamar. Fares był ojcem Esroma; Esrom ojcem Arama; Aram ojcem Aminadaba; Aminadab ojcem Naassona; Naasson ojcem Salmona; Salmon ojcem Booza, a matką była Rachab. Booz był ojcem Obeda, a matką była Rut. Obed był ojcem Jessego, a Jesse ojcem króla Dawida. Dawid był ojcem Salomona, a matką była dawna żona Uriasza. Salomon był ojcem Roboama; Roboam ojcem Abiasza; Abiasz ojcem Asy; Asa ojcem Jozafata; Jozafat ojcem Jorama; Joram ojcem Ozjasza; Ozjasz ojcem Joatama; Joatam ojcem Achaza; Achaz ojcem Ezechiasza; Ezechiasz ojcem Manassesa; Manasses ojcem Amosa; Amos ojcem Jozjasza; Jozjasz ojcem Jechoniasza i jego braci w czasie przesiedlenia babilońskiego. Po przesiedleniu babilońskim Jechoniasz był ojcem Salatiela; Salatiel ojcem Zorobabela; Zorobabel ojcem Abiuda; Abiud ojcem Eliakima; Eliakim ojcem Azora; Azor ojcem Sadoka; Sadok ojcem Achima; Achim ojcem Eliuda; Eliud ojcem Eleazara; Eleazar ojcem Mattana; Mattan ojcem Jakuba; Jakub ojcem Józefa, męża Maryi, z której narodził się Jezus, zwany Chrystusem.
Z narodzeniem Jezusa Chrystusa było tak. Po zaślubinach Matki Jego, Maryi, z Józefem, wpierw nim zamieszkali razem, znalazła się brzemienną za sprawą Ducha Świętego. Mąż Jej, Józef, który był człowiekiem sprawiedliwym i nie chciał narazić Jej na zniesławienie, zamierzał oddalić Ją potajemnie. Gdy powziął tę myśl, oto anioł Pański ukazał mu się we śnie i rzekł: „Józefie, synu Dawida, nie bój się wziąć do siebie Maryi, twej Małżonki; albowiem z Ducha Świętego jest to, co się w Niej poczęło. Porodzi Syna, któremu nadasz imię Jezus, On bowiem zbawi swój lud od jego grzechów”. A stało się to wszystko, aby się wypełniło słowo Pańskie powiedziane przez Proroka: „Oto Dziewica pocznie i porodzi Syna, któremu nadadzą imię Emmanuel”, to znaczy Bóg z nami.
Oto słowo Pańskie.

ROZWAŻANIE: Wymienione imiona kryją konkretne historie, gdzie wierność i świętość przeplata się z grzechem, odstępstwem i niewiernością. Boże zamiary dokonują się w historii. Ludzkie wybory mogą sprzyjać ich realizacji lub się im przeciwstawiać. Bóg jest wierny swoim obietnicom. Nie pozostawia człowieka, uzdalniając go do podążania Jego drogami. Poprzez słowo Boże, świętą Tradycję i nauczanie Kościół ukazuje nam życie Maryi – od poczęcia, przez narodziny, kolejne etapy boskiego macierzyństwa, towarzyszenia Jezusowi, aż po wniebowzięcie i ukoronowanie w niebie. Każdy z tych etapów ukazuje Boży plan wobec Niej, Jej bezgraniczne zaufanie, wiarę i całkowite oddanie się Bogu. Nigdy nie popadła w samozachwyt, w zwątpienie, wątpliwości czy brak zaufania. Chowając w sercu słowa i wydarzenia, cierpliwie czekała, aż wypełni się plan Boga. Będąc człowiekiem, pozwoliła się przeniknąć Duchowi Świętemu, zyskując tytuł Jego Oblubienicy. Jak towarzyszyła Jezusowi, tak teraz towarzyszy Kościołowi, Jego Mistycznemu Ciału, wspierając go swoją opieką, modlitwą i miłością. Jeśli chcemy wiedzieć, czym jest wiara, patrzmy na Nią.

MODLITWA WIERNYCH:
• Módlmy się za wszystkich wierzących, aby – na wzór Maryi – ufnie, radośnie i pokornie służyli Bogu całym życiem.
• Za sprawujących władzę ustawodawczą, wykonawczą i sądowniczą, aby dołożyli wszelkich starań dla ochrony ludzkiego życia od poczęcia do naturalnej śmierci.
• Za spodziewających się potomstwa, aby przyjęli to nowe życie z miłością i wdzięcznością.
• Za osoby i inicjatywy wspierające ojców w realizacji ich rodzicielskiego powołania, aby ich zaangażowanie przynosiło dobre i trwałe owoce.
• Za nas, abyśmy świętując dziś narodzenie Maryi, umocnili się w pokoju i ufności.

PIEŚŃ NA PRZYGOTOWANIE DARÓW: Bóg kiedyś stał się jednym z nas, S/829

MODLITWA NAD DARAMI: Panie, nasz Boże, niech nas wspomaga w swojej dobroci Twój Syn Jednorodzony, † który rodząc się z Dziewicy, nie naruszył panieństwa Matki, lecz je uświęcił; * niech On oczyści nas z grzechów i uczyni naszą Ofiarę miłą Tobie. Który żyje i króluje na wieki wieków.

PREFACJA O NAJŚWIĘTSZEJ MARYI PANNIE 55 – 56

PIEŚŃ NA KOMUNIĘ I NA DZIĘKCZYNIENIE: Chrystus Pan karmi nas, E/436, L/92, S/1026; Niech żyje Jezus, S/850

ANTYFONA: Oto Panna porodzi Syna, * który wyzwoli swój lud z grzechów.

MÓDLMY SIĘ: Boże, Ty pokrzepiłeś swój Kościół Najświętszym Sakramentem, † napełnij go radością w święto Narodzenia Najświętszej Maryi Panny, * która dla całego świata stała się nadzieją i jutrzenką zbawienia. Przez Chrystusa, Pana naszego.

PIEŚŃ NA ZAKOŃCZENIE: Niech chwała Maryi, S/524

Autorzy:
Eugeniusz Zarzeczny MIC – wprowadzenia, rozważania
Anna M. Faszczowa – modlitwy wiernych
Adam Kowalski – wybór śpiewów

Objaśnienie skrótów:
E - Exsultate Deo, Wydawnictwo Światło-Życie, Kraków 2010;
L - Śpiewnik Liturgiczny, TN KUL, Lublin 1998;
M - ks. Z. Piasecki, Panu memu śpiewać chcę, PROMIC - Wydawnictwo Księży Marianów MIC, Warszawa 2007;
N1 - Niepojęta Trójco, t. 1, Dominikański Ośrodek Liturgiczny, Kraków 1998;
N2 - Niepojęta Trójco, t. 2, Dominikański Ośrodek Liturgiczny, Kraków 2010;