Prosty w formie i treści modlitewnik różańcowy dla osób, które pragną coraz lepiej poznawać Jezusa Chrystusa przez Maryję, tak jak to czyniła św. Bernadetta. Posłużymy się słowami św. Bernadetty Soubirous (1844-1879) i wspólnie z nią będziemy rozważać tajemnice Różańca Świętego – modlitwy, która stanowiła nie tylko integralną część wszystkich objawień Najświętszej Maryi Panny w Grocie Massabielskiej, ale też towarzyszyła św. Bernadetcie do końca jej życia. Z książki można korzystać indywidualnie, a także w gronie rodzinnym czy w grupie modlitewnej, wybierając potrzebne fragmenty, które pomogą w rozważaniu tajemnic życia Jezusa. Tekst pięknie ilustrowany grafikami Serge’a Nouailhata.

To nie w Lourdes Najświętsza Maryja Panna nazwała się Matką Bożą Różańcową – zrobiła to w Fatimie, podczas trzeciego objawienia, 13 lipca 1917 roku. Modlitwa różańcowa jest jednak ściśle związana z Lourdes, ponieważ Maryja odmawiała ją tam wraz z widzącymi ją ludźmi w czasie wszystkich osiemnastu objawień. 11 lutego 1858 roku nieco przestraszona młodziutka Bernadetta wyciągnęła z kieszeni swój różaniec, usiłując się nim przeżegnać. I chociaż nie znała jeszcze imienia Pani, którą ujrzała, po chwili uspokoiła się i zaczęła odmawiać modlitwę różańcową, a niezwykła wizja dobiegła końca dopiero, gdy dziewczynka ukończyła ową modlitwę. Dzięki różańcowi Bernadetta mogła też przyjść do groty – na drugie spotkanie z nieznajomą Panią – w niedzielę 14 lutego. Matka
nie chciała jej na to pozwolić, obawiając się, że cała ta sprawa z objawieniami może przysporzyć rodzinie kłopotów. Odesłała więc córkę i jej małe towarzyszki do Franciszka Soubirous, który tego dnia pracował u pana Cazenave’a, woźnicy dyliżansów kursujących na trasie z Lorudes do Bagnères. Ojciec początkowo potwierdził zakaz żony, lecz pan Cazenave uspokoił go, mówiąc: „Proszę pozwolić dzieciom. Jeśli ta pani ma w ręku różaniec, nie wydaje mi się, by było to coś złego”. I tak prosty woźnica w pewnym sensie okazał się specjalistą od duchowości maryjnej. Tajemnicza Pani zazwyczaj ukazywała się Bernadetcie, gdy dziewczynka skończyła odmawiać pierwszy dziesiątek różańca. Jak to nierzadko bywa, również od tej reguły zdarzyły się jednak wyjątki: wydaje się, że Bernadetta dwa razy ujrzała tajemniczą Panią, gdy tylko przyszła do groty, tak jakby owa Pani tam na nią czekała. Dziewczynka zauważyła przy tym, że Pani także przesuwała paciorki różańca, ale poruszała wargami tylko przy wypowiadaniu Chwała Ojcu... Faktycznie, trudno wyobrazić sobie Najświętszą Dziewicę mówiącą: „Zdrowaś Maryjo”!

Przeczytaj dłuższy fragment „Różaniec z Bernadettą” »